De liefde voor verhalen zit in mijn genen vermoed ik. Ik kom uit een familie waarin verhalen altijd al werden vastgelegd en gekoesterd. Zo zijn er de brieven die mijn opa en oma naar elkaar schreven. Er zijn de oude foto's die iets vertellen over mensen die ik nooit gekend heb. Er is de grote collectie video's die mijn vader maakte van ons toen we klein waren en groter groeiden. En er zijn de verhalen die verteld worden. Tussen neus en lippen door of tijdens langere gesprekken.

Verhalen vind je overal. Soms liggen ze voor het oprapen, dan weer meer verscholen onder de oppervlakte. Ze vertellen je waar je vandaan komt, wie je bent en geven richting. Ze verbreden je blik en verbinden je met mensen die je misschien niet eens kent, maar die je zelf had kunnen zijn. En door het verhaal van de ander echt te zien, kom je er misschien achter dat onze levens veel meer raakvlakken hebben dan je aanvankelijk dacht.

Het leven bestaat voor mij net als de basis van fotografie uit licht én donker. Alles wat we meemaken hoort bij het verhaal van ons leven. Het vormt ons tot wie we zijn.

Het bepaalt de manier waarop we ons door het leven bewegen. Het bepaalt de manier waarop we het vastleggen. Het gaat voor mij niet om perfectie, maar om het leven zoals het echt is. Rauw en puur, vol plezier en dikke tranen. Confronterend en chaotisch. Gelukkig en complex. Beangstigend en hoopvol. Ik geloof dat het belangrijk is dat alle kleuren van het leven gezien mogen worden. Zo is ook mijn liefde voor (familie) documentaire fotografie ontstaan.

‘Als je over jaren terugbladert door je leven. Wat wil je dan zien?’

Als je deze vraag aan mij stelt, wil ik zien hoe het écht was. Sterker nog, ik wil het niet alleen zien, maar ook vóelen. Alsof ik daar weer even ben. En soms zie je de schoonheid niet als je midden in de chaos zit. Maar geloof mij, juist daar is ze ook te vinden. Tussen de stapels was en doorwaakte nachten. Tussen de zorgen en onzekerheid. Tussen de omgevallen pot met glitters en de vingers op de ramen. Ik laat jou graag kijken door mijn ogen en de schoonheid zien van de momenten die nu misschien ongemerkt voorbij gaan, maar van onschatbare waarde zijn.

Soms denken mensen dat hun verhaal niet belangrijk of bijzonder genoeg is. Maar ik ben ervan overtuigd dat iedereen een verhaal heeft dat het waard is om verteld en bewaard te worden.

Ik houd me momenteel bezig met langer lopende projecten en vrij werk. Daarnaast fotografeer ik in opdracht van mensen die hun verhaal graag vast gelegd zien.

“We are all storytellers. We all live in a network of stories. There isn’t a stronger connection between people than storytelling.” ― Jimmy Neil Smith